G o d w o r s t
Z w a a r , Z w a a r d e r , Z w a a r s tAls de zwaarste metalband van Nederland zou moeten worden aangewezen, maakte Godworst een aardige kans. Zelfs afgespeeld op bescheiden volume laat hun CD de kamer op haar grondvesten schudden.
Gewoon een vette, agressieve plaat, betitelt de Amsterdamse band het zelf, enigszins te vergelijken met bands als Machine Head, Fear Factory en Meshuggah. Een voorproefje van de later dit jaar te verschijnen full-length cd. Is zulke muziek nog wel lonend, in de gloriedagen van chemical beats en Nederlandstalige pop? Gitarist Daan werkte vroeger in een jongerencentrum waar bands werden geprogrammeerd. "Het zat altijd vol", vertelt hij. "Tegenwoordig doen ze geen fuck meer aan promotie. Men heeft zo'n houding van: Jullie mogen best een avondje bij ons komen spelen, maar dan moet je een bus vol dronken lui meenemen en spelen tegen deuropbrengst."
Dat pakken Daan, drummer Richard, bassist Andre, en zanger Mark beter aan. Ze ontwerpen zelf hoesjes, affiches, sandwichborden en T-shirts en sturen behalve cd's ook faxen en ansichtkaarten rond, terwijl de meeste jeugdhonken en muziekzalen van Amsterdam en omstreken een uiterst moeilijk verwijderbare Godworst-sticker in toiletten en kleedkamer hebben hangen. Zelfs aan virtuele promotie is gedacht middels een Website.  SMAKELOOS
De inspanningen vruchten beginnen af te werpen. Verovering van een prominent plaatsje op de vaderlandse muziekmarkt lijkt haalbaar, nu Music Maker Godworst tot demo van de maand heeft uitgeroepen en de band een optreden op Leidsekade Live kreeg aangeboden. En waar de vrijgevochten VPRO zwijgt in alle talen, toont godbetert de NCRV-radio interesse in de loodzware klanken van het viertal. Maar sommigen blijven moeite hebben met de plastische naam en uitbeelding daarvan op het hoesje van de vorige, dertien nummers tellende cd Brane. Daarop wordt een fors geschapen mannelijk geslachtsdeel in opgewonden staat door de gehaktmolen gedraaid. Daan verhaalt droog van een ontluisterende ervaring: "Brane werd naar een aantal labels gestuurd en abusievelijk ook naar Dino, een soort K-Tel, met artiesten als Grant & Forsyth, je reinste shit." Het geschokte Dino retourneerde een keurig briefje: 'Daar wij dit genre niet vertegenwoordigen en de smakeloosheid van een dergelijk hoesontwerp niet kunnen waarderen, verzoeken wij jullie dringend om ons adres uit jullie bestand te halen.' Daan kan er smakelijk om lachen. Als hitjesmelker Dino een gebraden haantje wenst te versmaden, so be it. Dat Godworst potentie heeft, is allang duidelijk.
 
 
 

Tekst: Annemiek van Grondel
Fret; April 1998